Estrato.

Er is in Colombia een hele grote financiële ongelijkheid. Dat komt voor een groot gedeelte omdat er geen sociale zekerheden zijn. We kennen hier amper uitkeringen. Alleen de mensen die een vast dienstverband hebben komen in aanmerking voor ziektewet en pensioenopbouw. Dat is een kleine 30% van de bevolking. Vaste contracten zijn er alleen voor mensen die onmisbaar zijn. Als je dat niet bent dan is de kans heel groot dat je na een jaar weer mag gaan solliciteren. Alleen diegene die voor de overheid of de hele grote bedrijven werken kunnen zich bij een vakbond aansluiten. Alle sectoren met kleine bedrijven kennen geen vakbonden. Het minimumloon is hier een kleine miljoen pesos per maand [€ 220,00] Maar vele kleine bedrijven betalen minder. Het grootste deel van de werkende bevolking verdient zijn geld met informele arbeid. Verkopen en kopen op de straat. Die bouwen geen van allen pensioen of een andere sociale zekerheid op. Die krijgen als ze 65 jaar worden een ouderdomsuitkering van 200.000 pesos [€45,00] en daar doe je hier heel erg weinig mee. Verder is er nog een soort kinderbijslag voor het arme gedeelte van de bevolking van 150.000 pesos [€34,00] per kind per 2 maanden. Om ervoor te zorgen dat de armen nog een beetje inkomen over kunnen houden werken we hier met estratos. De armen wonen in estatrato 1 en 2 en zij krijgen subsidie op gas water en licht. Diegene die in estrato 3 en 4 wonen krijgen geen subsidie en diegene die in estrato 5 en 6 wonen betalen een opslag waarmee de subsidie aan de armen wordt betaald. Op zich een goed systeem maar het zorgt ook voor veel ongelijkheid. Iemand uit een hogere estrato zal niet snel met iemand uit een lagere estrato trouwen. Die moet wel ongelofelijk verliefd zijn. Dat komt omdat je er niet alleen de schoonmoeder bijkrijgt maar ook de rest van de familie. De kans wordt dan heel groot dat je je toekomstplannen er heel anders uit gaan zien. De gewoonte om elkaar te helpen komt voort uit het niet hebben van sociale zekerheden. Eten wordt met elkaar gedeeld. Niets mis mee als iedereen van de familie evenveel of even weinig verdient. Dat wordt anders als jij een vast inkomen hebt. Dan zit je grote kans elke avond met een hoop volk aan de tafel. Daarom zorgt het systeem ook voor een hoop sociale ongelijkheid. Ik neem jullie volgende week graag verder mee in de wereld van estratos.