Nieuw.
De afgelopen week was het onderwerp van gesprek, de resultaten van een aantal leerlingen van het voortgezette onderwijs. Voor het eerst waren er 10 leerlingen die meer dan 300 punten hadden behaald bij de laatste toets. Er was zelfs een student die 407 punten had behaald.
Dat is helemaal ongekend in ons dorp. Het maximale aantal te behalen punten zijn 500. De toetsen worden afgenomen op taal, rekenen, sociale wetenschap, natuurkunde en Engels.
Zolang ik hier woon is er nog nooit over de resultaten van de eindtoetsen gesproken. Daar was ook nooit veel aanleiding toe omdat het afgelopen jaren het gemiddelde resultaat op 247 punten lag. Ik weet niet hoe veel keer ik met mensen gesproken heb over het belang van een goede eindtoets en wat daar bij komt kijken.
Vrijwel al die keren dacht ik na zo een gesprek, het is verloren energie. Die cirkel van onwetendheid, geen interesse, het belang er niet van inzien en nog veel meer redenen die er mede voor zorgen dat die cirkel van armoede nooit doorbroken wordt.
Maar het wonder is geschied, de bevolking heeft de goede studieresultaten als onderdeel van de dagelijkse gesprekken. Het gonst al volop dat de student die 407 punten heeft behaald in naar de Nationale Universiteit van Bogota moet. Dat is de beste universiteit van het land en staat ook internationaal hoog aangeschreven.
Dat is dan het mooie van hier. Als er iets positiefs te vertellen valt dan gaan we ook meteen voor de hoogste dromen. Of deze droom uit gaat komen betwijfel ik.
De student is van arme komaf en de overgang van San Bernardo naar Bogota is wel heel erg groot. Komt bij dat alleen de allerbeste studenten uit het land in aanmerking komen voor een studiebeurs en ik heb geen idee of zijn puntenaantal genoeg zal zijn. Maar dat gaan we zeker volgen.
Ik ben er van overtuigd dat de sociale media een groot aandeel hebben in deze studieresultaten. WhatsApp en facebook zijn hier inmiddels ook gemeengoed. Deze media worden volop ingezet om de jeugd te informeren. Dat is een ongelofelijk hoopgevende ontwikkeling.
Ik heb heel dikwijls mezelf afgevraagd of het wel nut had om elke keer maar weer hetzelfde te vertellen. Dikwijls heb ik getwijfeld of die verrekte cirkel van ellende ooit zou worden doorbroken. En nu, uit het niets, heeft de bevolking een aantal voorbeelden van studenten gekregen die hopelijk deze cirkel wel kunnen doorbreken.
Zal er dan toch iets gaan veranderen?