We hadden alles voor elkaar. Een echtpaar dat de kwaliteit heeft om een school op een goede manier te exploiteren en dat enthousiast was om te beginnen. Ze konden me overtuigen met hun school in een buurdorp. Daar laten ze zien dat ze, zonder hulp, een school op hebben kunnen zetten die er gewoon goed uitziet. Nog lang niet de omvang die we zelf hebben, maar ze zijn ook nog maar enkele jaren bezig.
We hebben vele gesprekken samen gevoerd over de voordelen, nadelen en mogelijkheden. Zijn vrouw zou hun school runnen en hij [Richard] zou verantwoordelijk worden voor de kwaliteit van het onderwijs op onze school. Er waren zelfs al plannen om beide scholen gezamenlijk te exploiteren. Iedereen was overtuigd dat gedeelde kennis tot een beter resultaat zou leiden.
De afspraken die we gemaakt hadden hebben we medegedeeld aan de ouders en werden enthousiast ontvangen. Zelfs de leerkrachten waren het eens dat dit een vooruitgang zou zijn voor onze school.
Vervolgens kwam er natuurlijk wel heel veel werk om de hoek kijken. Woorden zijn makkelijk, maar daden vragen meer inzet. Daarbij kwamen de eerste scheurtjes tevoorschijn. Onze huidige directrice en ik waren steeds diegene die het initiatief moesten nemen om met voorstellen te komen tot een betere organisatie. Ik had Richard al een paar keer aangesproken dat hij wel heel veel aan ons over liet. Hij reageerde er maar lauwtjes op.
Het einde kwam toen ik hem nieuwe studieboeken voor de kinderen opstuurde met de vraag om ze na te kijken. Tevens stuurde ik hem een uitnodiging om zijn plannen voor het onderwijs aan de ouders te presenteren, zodat ze meteen kennis konden maken.
Zijn antwoorden waren een koude douche voor mij. Hij had geen tijd om de boeken te controleren omdat hij het druk had met zijn school. Ook kon hij niet aanwezig zijn bij de vergadering omdat hij andere verplichtingen had.
Ik heb hem per ommegaande een bericht gestuurd dat ik respect heb voor zijn prioriteiten, maar dat wij die ook hebben voor onze school. Dat het voor mij duidelijk was dat zijn reactie alleen maar problemen op gaat leveren voor hem en voor ons het komend schooljaar en dat dit niet goed is voor beide scholen. Dat ik daarom onze samenwerking met onmiddellijke ingang heb beëindigd.
Toen ik de situatie uitlegde op onze school was er geen enkele reactie van de leerkrachten van jammer en waarom. Ook de ouders keken helemaal niet raar op bij de mededeling van het gebeurde. Bij mijn vraag waarom ze zo reageerden kreeg ik van iedereen als antwoord, hier is nooit iets zeker. Dat weten we dan ook weer.